„ჩე­მი ოც­ნებაა, მო­მა­ვალ წელს ბიჭი გა­მიჩ­ნდეს“ - გი­ვი გახოკი­ძე.

„მინ­და, მო­მა­ვალ წელს ვა­ლები სა­ერ­თოდ აღარ მქონ­დეს“ - გი­ორ­გი გულბია­ნი.

„ნო­უთბუქი მინ­დაააააა! ისე, არც კომპიუტერზე ვიტყოდი უარს...“ - მა­კა შა­რა­შე­ნი­ძე.

„X5 მინ­და! აბა, მაგთის გათამაშების იმედზე ჩემი მტერი იქნა,“ - თე­ო­ნა ჭე­იშ­ვი­ლი.

„ეჰ, ბევ­რი რამ მინ­და, მაგ­რამ... ბევ­რი, ბევ­რი შო­კო­ლა­დი, შო­კო­ლა­დის მთა!“ - ნი­ნო ჯაბიძე.

„ჩე­მი სო­ფე­ლი მინ­და და­ვიბრუ­ნო, ჩე­მი ლა­მა­ზი სა­მა­ჩაბლო“ - ნი­ნო ბეღე­ლუ­რი.

„ახალ წელს სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყოფ­ნა მინ­და“ - თე­მურ მესხი.

„ბან­კში ვა­ლები აღარ მინ­და მქონ­დეს! მაგ­რამ მთა­ვა­რი მა­ინც ჯან­მრთე­ლობა და კარ­გად ყოფ­ნაა“ - მა­ნა­ნა ხელა­ძე.

„ჩე­მი სურ­ვი­ლი, ამ ეტაპ­ზე, მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი მდგო­მა­რეობის გა­უმჯობესებაა. მა­ღა­ლი ხელ­ფა­სი, ნუ, და­წი­ნა­უ­რებაც თუ იქ­ნება, ეგეც კარ­გია“ - ბესო კვან­ტა­ლი­ა­ნი.

„ღო­რის გრი­პის ხსე­ნება აღარ იყოს!“ - ნა­ნა მი­ქა­ძე.

„რაც შე­იძ­ლება ნაკ­ლები ნერ­ვების მომ­შლე­ლი მყავ­დეს“, - თა­მუ­ნა გო­ლე­თი­ა­ნი.

„ცო­ლი მინ­და მო­ვიყვა­ნო“ - ნი­კა უშ­ვე­რი­ძე.

„მინ­და დე­და­მი­წა­ზე ბორო­ტება აღარ იყოს, ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი კე­თი­ლი და ჭკვი­ა­ნი იყოს, დი­ლა იმა­ზე ფიქ­რით იწყებოდეს, ადა­მი­ა­ნებმა რო­გორ გაახარონ სხვები...“ - მა­ნა­ნა ქვე­ლი­აშ­ვი­ლი.

„პა­რიზ­ში მოგ­ზა­უ­რობა მინ­და და მე­რე მთე­ლი მსოფ­ლი­ოს დათ­ვა­ლი­ე­რება.“ - ქე­თი მუ­რუ­სი­ძე.

„თოვ­ლი მინ­და ახალ წელს!“ - ანი აბულა­ძე.

„ვი­ნატ­რებდი ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო, ნი­ჭი­ერ ადა­მი­ანს გარ­შე­მო და კი­დევ ძა­ლი­ან მინ­და ერ­თი­ან, მშვი­დობიან და ძლი­ერ სა­ქარ­თვე­ლო­ში გვეცხოვ­როს“ - თამ­თა თურ­მა­ნი­ძე.

„თოვ­ლის ბაბუა და სა­ჩუქ­რები, მან­ქა­ნა, ოღონდ - ჯიპი“ - ავ­თო ხათ­რი­ძე.

„ისე­თი წე­ლი დად­გეს, რომ პუ­ტინ­მა ბოდი­ში მოუხადოს სა­ქარ­თვე­ლოს“ - ვო­ვა ჭე­იშ­ვი­ლი.

„ყოვე­ლი ახალი წლის­გან სა­სი­ა­მოვ­ნო სიახლეს ვე­ლი და იმე­დია ამ წელს მა­ინც მოხდება რა­ი­მე სა­სი­ა­მოვ­ნო“ - მო­ნი­კა გე­ლა­ძე.

„კარ­გად ჩა­ვაბარებდე ეროვ­ნულ გა­მოც­დებს და უფა­სო­ზე მოვხვდებოდე“ - თა­მუ­ნა ლო­მი­ძე.

„მინ­და ჩე­მი ქმა­რი ჩა­მო­ვი­დეს საახალ­წლოდ და კარს რომ გა­ვა­ღებ, გა­ღი­მებული დამხვდეს, მინ­და ამ­ქვეყნი­უ­რი ზრუნ­ვა მას გა­და­ვაბარო და სუ­ლი და­ვიმ­შვი­დო“ - ნუ­ნუ ჯავახიშ­ვი­ლი.

„ნე­ტა მო­ვახერხებდე პას­პორ­ტის გა­კე­თებას და იტა­ლი­ა­ში წას­ვლას, რომ ეშ­ვე­ლოს ჩემს ოჯახს“ - ლე­ნა გი­ორ­გა­ძე.

„არ მინ­და არა­ფე­რი, თქვენ იყავით კარ­გად და...“ - ლაშა მესხი.

სურ­ვი­ლებს აგ­რო­ვებდა ანი ონი­ა­ნი