ქალაქს ჯერ კიდევ ახსოვს მეფეთ უბანში, „ზუსტი მეცნიერების უბადლოდ მცოდნის“ ცნობილი მინაწერი: „1+1=3“. ეს სხვა ფაქტებთან შედარებით არაფერია, ყოვლისმომსწრე ქუთაისში არც სხვა ობიექტები დარჩენილა ყურადღების გარეშე. განსაკუთრებით პოპულარულია კედლის მინაწერები.

ამ „წყაროებზე“ დაყრდნობით, თავისუფლად შეიძლება შეიტყო მეგობრობის, სიყვარულის, სიძულვილის სიგრძე-სიგანის შესახებ. ასევე ადვილი დასადგენია ახალგაზრდების მუსიკალური გემოვნება, სპორტის საყვარელი სახეობა თუ საკუთარი წარმომავლობა. ამ ინფორმაციის მოძიება მოსაცდელებსა და საზოგადოებრივ ტრანსპორტშია შესაძლებელი.

უკეთეს დღეში არც უფუნქციოდ დარჩენილი ნაგვის ყუთები არიან, ისინი წარმატებით იმსხვრევიან და ასეთივე წარმატებით ეკიდებათ ცეცხლი, მასში ნაგვის მოთავსებას კი არავინ ცდილობს - რატომღაც, ძირს დაყრა ბევრად გაადვილებულია.

ქუთაისის კეთილმოწყობის სამსახურის უფროსი ლევან ჭანჭალეიშვილი: „იმას, რასაც რიგ შემთხვევაში ქუთაისელი ახალგაზრდობა აკეთებს, არ ვიცი, რა ვუწოდო! ქალაქის რეაბილიტირებულ ნაწილში ხშირია დაზიანების შემთხვევები, მაგალითად, აღმაშენებლის გამზირზე ოთხი ბავშვი დააკავეს განათების ოცდაერთი ბოძის მოტეხვის გამო. ასევე ხშირია სკვერებში სკამების დამტვრევის შემთხვევები. ახალი წლის დღეებში, „სურიკისა და ბრონზეს“ სროლის გამო, აღმაშენებლის ძეგლი გაშავებული იყო! როგორ შეიძლება, დიდი წინაპრის ძეგლს ასე მოექცე! ნაგვის ქუჩაში დაყრა უკულტურობაა, მაგრამ შენი ქალაქისადმი ასეთი დამოკიდებულება - დანაშაული, ხულიგნობა. ამ პრობლემებს მხოლოდ კეთილმოწყობის სამსახური ვერ მოაგვარებს, საჭიროა საზოგადოებაში მენტალური ცვლილება. მომავალ სამ-ოთხ წელიწადში, ვფიქრობ, სიტუაცია უფრო გამოსწორდება, როდესაც საპარლამენტო ქალაქის სტატუსი ძალაში შევა.“

თუ ოპერის თეატრის განათებები მაღალმა ძაბვამ დახეთქა, დანარჩენები - ფეხმა და ქვამ იმსხვერპლა.

აღმაშენებლის ძეგლის მსგავსად, ცუდ მდგომარეობაშია დები იშხნელების, ილო ფოტოგრაფის, აკაკი წერეთლის და სხვათა ძეგლები. ნაწილს ნივთებს ესვრიან, უხამსი წარწერებით „ამშვენებენ“, ზოგს კალთაში უსხდებიან, გიტარას უტეხავენ და ცხვირსაც კი აძრობენ.

„თინეიჯერების“ ამ საქციელზე სასაუბროდ მერაბ ქაჯაიას („პიკასოს“) ვეწვიეთ სახელოსნოში.

„ძალიან კარგია, რომ ახალგაზრდები ამ საკითხით ინტერესდებით. უნდა აღინიშნოს, ასეთი ფაქტები ევროპაშიც მრავლადაა, მაგრამ იქ პრობლემის გადაწყვეტის ცოტა სხვა მეთოდები მუშაობს, ბევრად უფრო მკაცრი. დაზიანების შემთხვევაში ჯარიმის ოდენობა უზრუნველყოფს ძეგლის შეკეთებას, ჩვენი ქალაქის ხელმძღვანელობა კი რბილად უდგება ამ ყველაფერს. აი, მაგალითად, როდესაც განახლებული ოპერა გაიხსნა, განათებები ძალიან მალე დაამსხვრიეს და მხოლოდ ერთი წლის შემდეგ შეკეთდა. ვფიქრობ, ეს მიდგომა არასერიოზულია. ილო ფოტოგრაფის ძეგლს ცხვირი სამჯერ მოტეხეს, ყველა შემთხვევაში საკუთარი ხარჯებით აღვადგინე. ბოლო შემთხვევიდან შვიდი თვის განმავლობაში ძეგლი შეუკეთებელი იყო და არავინ დაინტერესებულა. დავიჯერო, ამას მე და ჩემი მეგობრები ვხედავდით მხოლოდ? საბოლოოდ ის მაინც საკუთარი სახსრებით შევაკეთეთ. რაც დები იშხნელების ძეგლს გაუკეთეს, საშინელებაა. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ახალგაზრდების ნაწილს მოსწონს ამის კეთება. როდესაც კონცერტებია, ისინი ძალიან ცუდად იქცევიან. აი, მაგალითად, იგივე ილო ფოტოგრაფს ლუდის ბოთლი გადაამსხვრიეს თავზე. როდესაც მისი საქციელის ახსნა მოვთხოვე, მან თქვა, ეს ხომ მხოლოდ ძეგლია, რა მოხდა მერეო. ყველა ნივთს, ფიგურას, თავისი დანიშნულება და ისტორია აქვს, შემქმნელს ის საკუთარი შვილივით უყვარს, მათი დამმახინჯებლები, ვფიქრობ, მკაცრად უნდა დაისაჯონ. ეს შეიძლება იყოს საჯარიმო სანქციები. ახალგაზდების ერთი ნაწილი აქტიურადაა ჩართული ქალაქის დასუფთავებაში, პრობლემატური საკითხების გადაჭრაში. უნდა შევეცადოთ, რომ მეორე ნაწილის ცნობიერებაც ავიყვანოთ ამ სიმაღლეზე!“

ხულიგნობა - დანაშაულებრივი ქმედებაა, მიმართული საზოგადოების უშიშროებისა და წესრიგის წინააღმდეგ. საქართველოს კანონმდებლობის 239 მუხლის თანახმად, ის ისჯება საზოგადოებისათვის სასარგებლო საქმიანობის ან ჯარიმის სახით. თუ, ამ კანონის მიხედვით, ერთი ახალგაზრდა მაინც დაისჯება სამაგალითოდ, სავარაუდოა, რომ სხვები აღარ მიმართავენ თვითდამკვიდრების, „თავის გამოჩენის“ ასეთ მკვეთრ ფორმებს და აღარ შეეცდებიან, დატოვონ „საკუთარი ხელწერა“ ყველგან.

ნონა ქარციძე