ბოლო პერიოდში ბევრს საუბრობენ ლგბტ-ზე. დიდი ხანი ვეძებდი რესპონდენტს, რომელიც სამოქალაქო პოზიციიდან შეხედავდა და გაანალიზებდა საკითხს. რესპონდენტი ონლაინ რეჟიმში დამეთანხმა ინტერვიუზე. ის ჩემი ერთი მეგობრის საშუალებით მოვიძიე ინტერნეტსივრცეში და 17 მაისის აქციის შესახებ ვისაუბრეთ. მისი სახელი და გვარი ჩემთვისაც უცნობია, მან ასევე არ გაამხილა სქესი და სექსუალური ორიენტაცია.
- არატრადიციული სექსუალური ორიენტაციის ადამიანები და მათი უფლებების დამცველები 17 მაისს აპირებენ აქციის მოწყობას. თქვენ იქნებით მათ გვერდით?
- 17 მაისი, რატომღაც, ბევრმა აღლუმად ჩათვალა. რომ გეკითხათ, ჩემს აზრს აღლუმზეც მოგახსენებდით, მაგრამ ამ შემთვევაში ამ აქციაზე გავამახვილებ ყურადღებას. 17 მაისი არის ჰომოფობიასთან ბრძოლის საერთაშორისო დღე. ამ დღეს იგეგმება 30 წუთიანი მდუმარე აქცია იმ ადამიანების ხსოვნის პატივსაგებად, რომლებიც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში ჰომოფობიის მსხერპლნი შეიქმნენ. რა თქმა უნდა, მივდივარ ისევე, როგორც წინა წლებში. ეს ერთგვარი სოლიდარობაა. სოლიდარობა კი ნებისმიერ ჰუმანურად მოაზროვნე ადამიანს უნდა გააჩნდეს.
- შარშან ერთმა ჩემმა რესპონდენტმა, რომელიც გეი გახლავთ, ინტერვიუს დროს განაცხადა, რომ გამოსვლების და აქციების მოწყობა საჭირო არაა, რადგან პირადი ცხოვრება საკუთარ ჭერს იქით არ ჩანს და ვერც აგრესიას ხედავს ორიენტაციის გამო. უფრო პროპაგანდისტული ხასიათი აქვს ამ აქციებს და საზოგადოების ნაწილიც ამიტომ არის აგრესიულიო. ეთანხმებით ამ მოსაზრებას?
- რა არის პირადი ცხოვრება? პირადი ცხოვრება ზოგს ისე ესმის, თითქოს ის საკუთარი ჭერს არ სცდებოდეს. პირადი ცხოვრება სხვა რამეა: ესაა ადამიანის უფლება, იცხოვროს ისე, როგორც მას სურს. უპირველეს ყოვლისა, პირადი ცხოვრების პატივისცემა გულისხმობს პირის ფიზიკურ და მორალურ ხელშეუხებლობას. პირადი ცხოვრების სრულფასოვანი უფლება ეფუძნება ინდივიდის პირადი ცხოვრების პატივისცემას. იგი გულისხმობს ინდივიდის პირად ცხოვრებაში ჩაურევლობას, სხვა ადამიანებთან ურთიერთობის დამყარებასა და განვითარებას. ესაა (მოკლედ) ევროსასამართლოს განმარტება. ახლა ვნახოთ, რა ხდება აქ? ჩვენ ვამბობთ, გეებმა რაც უნდათ, ის აკეთონ თავინთ საძინებლებში, მაგრამ რატომ ფიქრობენ, რომ მხოლოდ სექსით ამოიწურება ჰომოსექსუალი ადამიანის ურთიერთობა თავის პარტნიორთან, ან საყვარელ ადამიანთან? საზოგადობის ნაწილი იღებს ჰომოსექსუალს მხოლოდ რაღაც ჩარჩოში მოქცევით: „ჩვენ ნუ ვნახავთ...“ რას ნიშნავს თქვენ ნუ ნახავთ? გამოდის, საზოგადოება თავისთავად ახდენს ამ სრულიად უწყინარი ფრაზით: „მე ნუ ვნახავ“ ჰომოსექსუალის მარგინალიზაციას და საკუთარ თავში ჩაკეტვას და იდენტობის ღიად გამოხატვაზე იმთავითვე იმპერატიულად, მაგრამ მოწყალედ მიუთითებს: შეიკეტოს საკუთარ ჭერში. არადა, თვითშეგნების ამაღლება სწორედაც რომ ამ „იატაქვეშეთიდან“ გამოსვლაზეა დამოკიდებული, რაც უფრო გაცნობიერებული აქვს გეის თავისი რაობა, მით ჯანსაღად ინტეგრირდება საზოგადოებაში და თავისი ღირსების გრძნობაც უვითარდება.
- არიან თუ არა ჰომოსექსუალები აგრესიის ან ძალადობის მსხვერპლნი?
- უდავოდ. აქვე ლოგიკური კითხვა, რომელსაც საზოგადოება სვამს: კარგი, რა, ნაცემი გეი სად გინახავთ? თქვენ გეი საერთოდ გინახავთ? არსებობს მითი, რომ ქართველი გეიც კი არ არსებობს. ეს ხუმრობით. ისე კი, ძალადობის ფაქტები ძალიან ხშირია. უბრალოდ, არ ხდება ამის აფიშირება. გეები საზოგადობამ, გარკვეულწილად, ანდერგრაუნდში მოაქცია და ისინი თავიანთ პრობლემების გასაჯაროებაზე უარს აცხადებენ. ის, რომ ზოგიერთი გეი არანაირად არ განიცდის დისკრიმინაციას, გეთანხმები. არსებობენ ფარული გეები, რომლებიც საზოგადობაში სხვადასხვა ნიღაბს ამოფარებულნი, ახერხებენ გარკვეული წარმატებების მიღწევასაც კი. ზოგიერთი, პირიქით, თვითდამკვიდრებისთვის, ან კარიერული წინსვლისთვის, ან, უბრალოდ ეჭვის თავიდან ასარიდებლად თვითონ იწყებს გეების დევნას და საჯაროდ აფიქსირებს მკვეთრად გამოხატულ უარყოფით დამოკიდებულებას.
- ხდება თუ არა ამ ტიპის აქციებით არატრადიციული სექსუალური ურთიერთობის პროპაგანდა?
- მე ვთვლი, რომ არ ხდება. საზოგადოებას მხოლოდ ერთეული შემთხვევები თუ ახსოვს გეების და ტრანსსექსუალების ცხოვრების სააშკარაოზე გამოტანისა. ამაში ლომის წვლილი მასმედიას მიუძღვის. მათ გამოიყვანეს „ტრანსსექსუალის“ და „გეის“ შეფუთვაში პერსონები, გააკეთეს გადაცემა და მიყიდეს საზოგადოებას ეს გადაცემა, განსაკუთრებული ინტერესის გამო, ექოს ეფექტით. კიდევ რამდენიმე გადაცემა მოჰყვა ამას (რამდნიმე წლის წინ) და ამით დასრულდა. არავინ ახდენს თავისი ცხოვრების წესის პროპაგანდას, ანუ არავინ მოუწოდებს საზოგადოებას: შემომიერთდით და ჩვენ გაზიარებთ ჭეშმარიტებას. საქმე სხვაგვარადაა. როცა ზოგადად საქმე ეხება იმას, ჩაატაროს თუ არა ლგბტ თემს მიკუთვნებულმა ადამიანმა აქცია, თუნდაც 17 მაისი, ჰომოფობიასთან ბრძოლის დღისადმი მიძღვნილი. რატომაც არა? შეკრების უფლება აქვს ყველას, კონსტიტუციის 25-ე მუხლის თანახმად. ვერავინ წაართმევს მეორე ადამიანს ამის უფლებას, თუკი ის კანონის ჩარჩოში ექცევა და თავის კანონიერ შეკრების და გამოხატვის თავისუფლების განხორციელებას მოინდომებს. ის, რომ ვიღაცის აგრესია უჩნდება ჩემი და ჩემნაირი ადამინების ერთად შეკრებაზე კანონისმიერ ჩარჩოებში, არანაირად არ მავალდებულებს, გავითვალისწინო არასამართლებრივი გულისწყრომა და უარი ვთქვა კონსტიტუციით მონიჭებული შეკრების და გამოხატვის უფლებაზე. სახელმწიფოს წინაშე ორივენი მოქალაქეები ვართ. კანონი უზენაესია.
- წინა წლებთან შედარებით, სასულიერო წრეებიც უფრო ლმობიერად გამოხატავენ პოზიციას. „ქვეყანაში, სადაც მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა იმ ტრადიციული რელიგიების მიმდევარია, რომლის მოძღვრების მიხედვით ერთსქესიან ადამიანთა სქესობრივი ურთიერთობები ცოდვად მიიჩნევა, 2012 წლის 17 მაისის მსგავს პროპაგანდისტულ აქციებზე საზოგადოებას ლეგიტიმური უფლება აქვს, მშვიდობიანი, არაძალადობრივი ფორმით გამოხატოს პროტესტი“, - აცხადებენ საქართველოს საპატრიარქოში. ეს საზოგადოების ცივილიზაციის მიღწევად შეიძლება ჩავთვალოთ?
- ვერ ვიქნები კომპეტენტური და ვერ ვილაპარაკებ მორწმუნე ადამიანის გადმოსახედიდან. ერთის თქმა შემიძლია: რა თქმა უნდა. ყველას აქვს შეკრების და საკუთარი აზრის გამოთქმის უფლება, რომელიც ძალადობისკენ არ მოუწოდებს მოქალაქეებს. ჩვენ ვცხოვრობთ დემოკრატიულ სახელმწიფოში, სადაც კანონი უზენაესია. კანონი რელიგიურ დოგმებზე მაღლა დგას. ამიტომ შეიძლება, მორწმუნე ადამიანის თვლასაზრისით, მე უზნეო, ამორალური და ცოდვილი ვარ, მაგრამ კანონის წინაშე ორივე თანასწორები ვართ. ამიტომ მათი გამოხატვის უფლებას, თუნდაც ჩემივე შეკრების უფლების გასაპროტესტებლად მიმართულს, ნორმალურ და ცივილიზებულ მოვლენად აღვიქვამ.
- ზოგიერთი პიროვნება ლგბტ-ში გათახსირებას ხედავს და სოდომს ახსენებენ საზოგადოებას. თვლით თუ არა, რომ არსებობენ ადამიანები, რომელთაც გადაჭარბებული ეროტიკული ფანტაზია და მიდრეკილებები აქვთ?
- სოდომზე ისევ რელიგიური ადამიანები საუბრობენ. კანონის თვალსაზრისით, ჰომოსექსუალიზმი დეკრიმინალიზებულია 2000 წლიდან. ასე რომ, ჩემი ურთიერთობა ჩემსავე სქესის ადამიანთან კრიმინალი არაა. სრულიად ვთავსდები კანონის ჩარჩოში. დანაშაული და დასჯადი პედოფილია, ზოოფილია, ნეკროფილიაა, რაც კანონის მთელი სიმკაცრით ისჯება და სამართლიანადაც.
- ისეთ ქვეყანაში, როგორიც საქართველოა, თქვენი აზრით, შესაძლოა ჰომოფობიის ბოლომდე დაძლევა?!
- დემოკრატიულ ქვეყანაში ჰომოფობია წახალისებული არ უნდა იყოს პირთა და ჯგუფების მიერ, თორემ ინდივიდიუალ ჰომოფობიურ განწყობას, ალბათ, კიდევ დიდხანს ვერ გავექცევით. ჰომოფობია არ უნდა იყოს მისაღები და მისასალმებელი. ჰომოფობია საზოგადოებრივი ნორმა არ უნდა გახდეს. ესაა ამ აქციის მესიჯიც.