- მოკლედ რომ შეაფასოთ განათლების რეფორმის დღემდე არსებული პროცესი,  თქვენი აზრით, რატომ გახდა საჭირო ასეთი კარდინალური ცვლილებები? 

- ჩვენ წარმატებით დავამთავრეთ განათლების რეფორმის პირველი ეტაპი და ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული რეფორმა, რომელიც იყო ჩვენს სფეროში, საერთოდ საქართველოში განხორციელებული. შედეგად, ჩვენ მივიღეთ ის, რომ მოისპო კორუფცია, რომელიც ანადგურებდა ამ სისტემას. თქვენ კარგად გახსოვთ, რა „წამებასთან“ იყო დაკავშირებული ბავშვებისა და მშობლებისთვის უმაღლეს სასწავლებელში ჩაბარება: ყველგან ითხოვდნენ ფულს, კორუფცია შიგნიდან ჭამდა ამ სისტემას. ეროვნული საგამოცდო ცენტრის შექმნით პრობლემა მოგვარდა და ეს არის ძალიან დიდი წარმატება. მაგრამ ჩვენ აქ არ ვჩერდებით. შეუძლებელია გაჩერება ერთ ადგილზე, ყოველთვის შეგიძლია გააკეთო უფრო მეტი, კიდევ მოაგვარო კონკრეტული საკითხები, იმიტომ, რომ განათლების სფერო არის დიდი და ამ სფეროში არაფერი გაკეთებულა ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში... საბჭოთა კავშირის დროსაც კი ეს სისტემა არ იყო გამართული, შევარდნაძის მმართველობის ქვეშ კი საერთოდ დაინგრა. ახალ მთავრობას მოგვიწია ამ ყველაფრის ახლიდან აღდგენა.

- თქვენს გამოწვევებში არის ბევრი რამ, რაც იყო მანამდე და სწორედ ამ რეფორმის დროს შეიცვალა...

- არ ცდება მხოლოდ ის, ვინც არაფერს აკეთებს. რა თქმა უნდა, იყო შეცდომები პირველი ეტაპის გატარების დროს; რა თქმა უნდა, შეიძლება მეც  მქონდეს შეცდომები, ჩემს მერე ვინც იქნება - იმასაც... პრეზიდენტმაც ამაზე ბრძანა ბათუმში, როდესაც მადლობა გადაუხადა წინა მინისტრებს იმ დიდი საქმისთვის, რომელიც გაკეთდა, მაგრამ ჩვენ ყველანი ვაღიარებთ, რომ იყო კონკრეტული შეცდომები, რომლის დაშვებაც ბუნებრივია. კონკრეტულად, ტრიმესტრებთან დაკავშირებული პრობლემა გამოსწორდა, მაგრამ ჩვენ, მოდით, ვისაუბროთ მომავალზე. მე, რა თქმა უნდა, არ მინდა, რომ დავუშვა თუნდაც ერთი შეცდომა, მაგრამ დაზღვეული არავინაა. ამიტომ ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანი არის მუდმივი დიალოგი საზოგადოებასთან, რომ მათი აზრი გავითვალისწინოთ ამ რეფორმების დროს. კვირაში მე 2-3 სკოლას აუცილებლად ვნახულობ და ვესაუბრები მოსწავლეებს, მასწავლებლებს და ადმინისტრაციას. ჩვენ უნდა გავაკეთოთ ყველაფერი, განვახორციელოთ მათი მოსაზრებები.

- თუ შესაძლებელია, რომ საზოგადოებისათვის იყოს ცნობილი, ვინ არიან ის ექსპერტები, ვინც თქვენ დღეს ამ რეფორმის განხორციელებაში გეხმარებიან...

პირველ რიგში, ჩვენთვის ექსპერტი არის ყველა მოსწავლე, ყველა მასწავლებელი, ანუ მათ აზრს ვითვალისწინებთ. რაც შეეხება პროფესიით ექსპერტებს, ისინი არიან ეროვნული სასწავლო გეგმების ცენტრში და ქალბატონი ნათია ჯოხაძე ხელმძღვანელობს ამ ექსპერტთა ჯგუფს, რომლებიც წერენ ახალ სასწავლო გეგმას. ყველა კონკრეტულ საკითხში არის გამოყოფილი სამუშაო ჯგუფი თავისი პროფესიიდან გამომდინარე. რაც მნიშვნელოვანია, ერთადერთი ჩემი დავალება იყო ქალბატონი ნათიასთვის, რომ როდესაც ექსპერტები შეხვდებიან მასწავლებლებს სხვადასხვა რეგიონებში, ჩავიდნენ სკოლაში და გამართონ გასვლითი სამუშაო სესიები იმისათვის, რომ ყველა მასწავლებელს ჰქონდეს საშუალება, ზეგავლენა მოახდინოს პროცესზე და თავისი აზრი გაუზიაროს. ეს გრაფიკი უკვე გაწერილია.

- იმ გამოწვევებში, რომელიც თქვენ წარმოადგინეთ, ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი, რამაც მშობლების და ბავშვების ინტერესი გამოიწვია, იყო 10 გამოცდის შემოღება. გაჩნდა აზრი, რომ  ატესტატის გარეშე დარჩება უმრავლესობა. ვინც ვერ ჩააბარებს იმ კონკრეტულ ზღვარს, რა მოხდება?

- 2010 წელს, ჩვეულებრივად, ბავშვი აბარებს 3+1 გამოცდას, როგორც აბარებდა; 2011 წელს, წელიწადნახევარში, როდესაც ბავშვი დაამთავრებს მე-12 კლასს, ის ავტომატურად მიიღებს ამის დამადასტურებელ საბუთს - სერთიფიკატს, რომ მან დაამთავრა სკოლა და ისწავლა 12 წელი სკოლაში. ამ სერთიფიკატით მას ექნება შესაძლებლობა, გააგრძელოს სწავლა პროფსასწავლებელში ან დაიწყოს მუშაობა. თუ ბავშვს აქვს სურვილი, რომ სწავლა გააგრძელოს უმაღლეს სასწავლებელში, მან უნდა აიღოს ატესტატი. იმისათვის, რომ აიღოს ატესტატი, მას მოუწევს მინიმალური კომპეტენციის ჩაბარება ძირითად საგნებში. რა საგნები იქნება ესენი და რამდენი, ამაზე ექსპერტები ახლა მუშაობენ. სავარაუდოდ, ეს იქნება დაახლოებით 8-დან 10 საგნამდე.

- ანუ ვისაც სურს უმაღლესში ჩაბარება, მხოლოდ მას მოუწევს 10 გამოცდის ჩაბარება...

- დიახ. თუ არ გინდათ უმაღლესში სწავლა, თქვენ იღებთ სერთიფიკატს. მაგალითდ, ყოველ წელს 60 ათასი ბავშვი ამთავრებს სკოლას. აქედან 40 ათასი აბარებს უმაღლეს სასწავლებელში, 20 ათასი - არა. ისინი იწყებენ მუშაობას, ან პროფსასწავლებელში აგრძელებენ სწავლას. მათთვის ატესტატი საჭირო არ არის და სერთიფიკატი იქნება საკმარისი. რატომ კეთდება ეს?! ბავშვი ირჩევს სხვადასხვა უნივერსიტეტს, სადაც სურს, რომ გააგრძელოს სწავლა. ხშირად ის იქ ვერ ხვდება, რომელიც პირველ ან მეორე ნომრად დაწერა. ვთქვათ, ბავშვს ჰქონდა დაწერილი იურიდიული და ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი. ვერ მოხვდა ვერც ერთზე, მიუხედავად იმისა, რომ ემზადებოდა ჰუმანიტარული კუთხით ამ უნივერსიტეტებში ჩასაბარებლად, მაგრამ მან შეიძლება აირჩიოს მეორადი ფაკულტეტი და გააგრძელოს სწავლა მათემატიკურ ან ფიზიკის ფაკულტეტზე, მიუხედავად იმისა, რომ ამ კუთხით მას ბოლო სამი წლის განმავლობაში არაფერი გაუკეთებია - არ უსწავლია მათემატიკა, რადგან ემზადებოდა მხოლოდ ჰუმანიტარული კუთხით... ახლა ეს არ მოხდება იმიტომ, რომ მას ექნება არა სასელექციო, არამედ სასერთიფიკაციო გამოცდა - შეაფასებენ მინიმალურ ცოდნას სხვადასხვა საგნებში. მაგალითად, მინიმალური ცოდნა მათემატიკაში გულისხმობს 80-დან 5 რამდენი პროცენტია, ამას არ სჭირდება არანაირი რეპეტიტორი, ამას სჭირდება სკოლაში სიარული.

- თუ მოსწავლეს სურს, უბრალოდ, ატესტატის აღება, მაგრამ არ უნდა უმაღლესში ჩაბარება?

- პრობლემა არ არის. იმათში ერთ-ერთი არის უნარ-ჩვევების გამოცდა, რომელიც მას სჭირდება მხოლოდ და მხოლოდ უმაღლესში ჩასაბარებლად და მხოლოდ მას არ ჩააბარებს - ატესტატისთვის ეს უნარ-ჩვევები არ სჭირდება. აბარებს ძირითად საგნებს - ქართული ლიტერატურა, უცხო ენა, მათემატიკა, ფიზიკა, ბიოლოგია და ა.შ. ისიც უნდა აღვნიშნოთ, რომ თუ მან ჩააბარა მათემატიკაში მინიმალური კომპეტენცია, მაგრამ ქიმიაში ვერა, მომავალ წელს მას შეუძლია, მხოლოდ იმ საგანში დაამტკიცოს თავისი კომპეტენცია, სადაც ვერ ჩააბარა - მათემატიკა ენახება და მომავალ წელს ქიმიას ჩააბარებს. ბევრი შეკითხვა იყო, უკუძალა ხომ არ ექნება და ა.შ. არ ექნება! მოსწავლე, რომელმაც ახლა  დაამთავრა სკოლა და წელს ვერ ჩააბარა, ჩვეულებრივად ახლა აღებული ატესტატით ჩააბარებს უმაღლესში, ანუ მას კომპეტენციის დადგენა არ დასჭირდება. ეს ამოქმედდება 2011 წელს დამთავრებული მოსწავლეებისთვის.

- თუ უნდა ატესტატი და გავიდა გამოცდაზე, მაგრამ ვერ ჩააბარა, ამ შემთხვევაში რა ხდება?

- ექსპერტები ამ საკითხზე ახლა მუშაობენ. ჩემი სუბიექტური აზრია, რომელიც შევთავაზე ექსპერტებს, რომ ჩვენ უნდა მივცეთ შესაძლებლობა, ასეთი მოსწავლე მოემზადოს ამ საგნებისათვის - გავხსნათ რაიონული ცენტრები, რაიონულ ცენტრებში - კლასები, სადაც, მაგალითად, თუ ჩააბარა ქიმია და ვერ ჩააბარა ბიოლოგია, მივცეთ შესაძლებლობა, რომ კიდევ ერთხელ გაიმეოროს ბიოლოგია ამ ერთი წლის განმავლობაში. თუმცა ის სკოლაში აღარ რჩება - ამთავრებს სკოლას, ანუ ეროვნული საგამოცდო ცენტრი უმტკიცებს იმ ნიშანს, რომელიც მან მიიღო სკოლაში და იღებს სერთიფიკატს. ბავშვი შეიძლება დარჩეს მე-12 კლასში, თუ, ვთქვათ, მან ვერ მიიღო ნიშნები და ვერ ისწავლა. ეს ისე დარჩება, როგორც არის ახლა, ახლაც შეიძლება მე-12 კლასელი, თეორიულად, მეორე წელს დარჩეს, მაგრამ პრაქტიკაში თქვენ თუ გადახედავთ, ეს რეალურად არ არსებობს. ამას ჩვენ არ ვცვლით, ეს არის დამოკიდებული იმ სწავლებაზე, რომელსაც ის სკოლაში იღებს. ანუ, იზრდება სკოლის მნიშვნელობა და ატესტატის წონა, მასწავლებლის შრომა არის უფრო დაფასებული და მოსწავლემაც უნდა იაროს სკოლაში. ჩვენ ერთ რამეზე უნდა შევთანხმდეთ - თუ გვინდა, რომ ჩვენმა ბავშვებმა იარონ სკოლაში იმისათვის, რათა გაერთონ და თუ ეს არის საზოგადოების დაკვეთა, მაშინ ვთქვათ, რომ ჩვენ გვინდა სკოლებში კლუბები, სადაც მოსწავლეები გაერთობიან და მეც დავისვენებ, ბავშვებიც დაისვენებენ და მასწავლებლებიც; მაგრამ საზოგადოების დაკვეთა არის სხვა - სკოლამ უნდა მისცეს ბავშვს განათლება, აქედან გამომდინარე, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისათვის, რომ მასწავლებელს ჰქონდეს შესაძლებლობა - ასწავლოს, ბავშვს კი - იმის შესაძლებლობა, რომ ისწავლოს.

- სამწუხაროა ის, რომ როდესაც რეფორმის ე.წ.  პირველი ეტაპი ხორციელდებოდა და როცა ყველაფერი შეიცვალა, მაშინ ჩაითვალა სწორად, რომ  სკოლამ, საჭიროა, სპეციალიზაცია მისცეს ბავშვს და არა - ზოგადი განათლება. ვინმეს ეკისრება პასუხისმგებლობა იმაზე, რომ ეს რეფორმა ასე განხორციელდა? და დღეს ბევრი რამ ისევ თავიდან დასაწყებია?

- მე წარსულზე ვერ ვილაპარაკებ და ამაზე პასუხს ვერ ვაგებ. მე პოზიციას ჩემსას გეტყვით. ის, რომ სკოლა აძლევს ზოგად განათლებას, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ არ შეიძლება, სკოლაში მიიღო კონკრეტული დარგის მიხედვით უფრო მეტი ცოდნა. ეს არის ფუნდამენტური საკითხი, იმიტომ რომ ჩვენ არ ვუზღუდავთ ბავშვს, მიიღოს უფრო მეტი განათლება კონკრეტული მიმართულებით. პირიქით, ჩვენი მეორე ნაბიჯით, რომელიც უკვე გადადგმულია და ამაზეც პრეზიდენტმა ისაუბრა, ვიწყებთ სპეციალური პროფილური სკოლების აღდგენას და ის სკოლები - მაგალითად, მათემატიკური პროფილის ვეკუას სკოლა, კომაროვის სკოლა - იქნება აღდგენილი.

- ანუ თქვენივე საუბრიდან ჩანს, რომ შეცდომა იყო ასეთი სკოლების დახურვა...

- ჩვენ ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისათვის, რათა განვავითაროთ ასეთი  სკოლები, მაგრამ ჩვენ უნდა ავიღოთ ორიენტაცია ზოგად განათლებაზე. თუ იქნებიან  გამორჩეული ბავშვები, მათაც უნდა მივცეთ შესაძლებლობა, რომ, ვთქვათ, ვეკუას სახელობის სკოლაში ისწავლონ და მიიღონ უფრო მეტი ცოდნა მათემატიკაში.

- როგორ ფიქრობთ, აი ამ საკითხის გადაწყვეტა რეპეტიტორობის პრობლემას დაძლევს? ალბათ, იცით, რომ დღევანდელი მონაცემებით, ქალაქის მოსწავლეების 88%, ხოლო 77% - სოფლებში, რეპეტიტორებთან დადის.

- განათლების სისტემის პრობლემა არ არის რეპეტიტორი. პრობლემა არის შედეგი იმ არასწორი მიდგომისა, როდესაც სკოლას ბევრი უყურებს როგორც არასასიამოვნო, მაგრამ სავალდებულო საფეხურს იმისათვის, რომ ჩააბაროს უნივერსიტეტში და არ უყურებს როგორც ინსტიტუციას, სადაც ბავშვი მიიღებს ცოდნას. მაგალითად, პირობითად, არის სახლები, სადაც ლიფტი მეორე სართულზეა და იმისათვის,  რომ ლიფტში ჩაჯდე, უნდა ახვიდე მეორე სართულზე ამ კიბეებით, ანუ სავალდებულოა, თუმცა ამით შედეგს ვერ მიიღებ - მე-10 სართულზე ვერ ახვალ. ბევრ მშობელს გაუჩნდა აზრი, რომ მოვამზადოთ ბავშვი რეპეტიტორთან და დანარჩენი ჩვენ არ გვაინტერესებს. ეს არასწორი მიდგომა იყო. მე-12 კლასში 2010 წლიდან შევა აბიტურიენტის პრინციპით სწავლება, ახლა მუშაობენ ექსპერტები ამაზე და მარტში ან აპრილის დასაწყისში დაიდება პროგრამა, ანუ ჩვენ ვთავაზობთ საზოგადოებას - დაახლოებით 14 თვით ადრე, თქვენ გეცოდინებათ რა პროგრამით ჩააბარებს ბავშვი  მინიმალურ კომპეტენციას, და სკოლაში ამ პროგრამით კიდევ ერთხელ გაიმეორებენ ამ ცოდნას.

- რაც შეეხება ინიციატივას ფიზკულტურის სპორტის გაკვეთილებით შეცვლასთან  დაკავშირებით... იქნებ, უფრო კონკრეტულად აგვიხსნათ, რას გულისხმობთ ამ ინიციატივაში?

- აქაც, მთავარი არის, რომ არ უნდა შეგვეშინდეს პრობლემის დაფიქსირების. პრობლემა ფიზკულტურასთან დაკავშირებით არის ის, რომ ფიზკულტურის გაკვეთილები, უმრავლეს შემთხვევებში, არ ტარდება. ამას აქვს ბევრი სუბიექტური და ობიექტური მიზეზები. პირველი, რაც მნიშვნელოვანია იმისათვის, რომ ჯანსაღი ცხოვრებით იცხოვროს ბავშვმა და იაროს ფიზკულტურის გაკვეთილებზე, ეს არის შეჯიბრის პრინციპის აღდგენა. უნდა შეიქმნას ლიგები, რაც არასოდეს არსებობდა. საბჭოთა კავშირის დროსაც კი, მე კარგად მახსოვს, ფიზკულტურაზე მასწავლებელი ბურთს გვაძლევდა, ვთამაშობდით და ის კარგი მასწავლებელი იყო. თუ მასწავლებელსაც ეზარებოდა ბურთის მოცემა, არაფერს ვაკეთებდით ამ ფიზკულტურის გაკვეთილზე. ახლა ჩვენ შევქმნით ლიგებს ყველა იმ სპორტის სახეობის მიხედვით, რომელიც არის ჩვენს ქვეყანაში, რათა ბავშვებს მუდმივი შეჯიბრის შესაძლებლობა ჰქონდეთ. ჩვენ ვთავაზობთ და სკოლები ირჩევენ სპორტის სახეობებს. პირობითად ავიღოთ მე-9 კლასი: არის ოთხი მე-9 კლასი ერთ-ერთ სკოლაში, და ამ სკოლამ აირჩია ფეხბურთი. ჩვენ ვაერთიანებთ ჩვენს რესურსებს, სპორტის დეპარტამენტისა და  მთლიანად სახელმწიფოს რესურსებს, რათა განვითარდეს ეს ინფრასტრუქტურა. სკოლის შიგნით ტარდება ჩემპიონატი ფეხბურთში, გამოვლენილი ხვდება მე-9 კლასელების გამარჯვებულებს რაიონის დონეზე, ქალაქის დონეზე და ქვეყნის დონეზე.

- ანუ ბავშვებს გაკვეთილი სკოლაში უტარდებათ? სად სწავლობს ფეხბურთს... და კიდევ ერთი, მარტო ერთი სახეობა შეიძლება აირჩიოს?

- ფეხბურთს სწავლობს სკოლაში, ანუ, ვთქვათ, გაკვეთილის 20% იქნება საერთო ფიზიკური მომზადება, ამის შემდეგ ფიზკულტურის მასწავლებელი ასწავლის ფეხბურთის თამაშს. შეიძლება სკოლამ აირჩიოს 5, 4 ან 10 სახეობა, ინდივიდუალური იქნება ყველა სკოლასთან დაკავშირებით. ნუ, თუ სკოლამ თქვა, რომ ბეისბოლი მინდა, მაშინ მე ბეისბოლის რესურსი არ მაქვს. ჩვენ აბსურდამდეც არ უნდა მივიდეთ. ჩვენ ვთავაზობთ, რომ ამის და ამის რესურსი გვაქვს... ახლა არაფერი არ არის - ნოლია; ჩვენ ვეუბნებით სკოლას, რომ ეს არის იმ ჩვენი რესურსებიდან გამომდინარე სპორტის სახეობების სია, რომლის ინფრასტრუქტურა მე შემიძლია განვავითარო, ან მაქვს ის, რომელსაც გამოიყენებ. ახლა, აბსურდამდე არ უნდა მივიდეთ, რომ ერთმა ბავშვმა თქვას, მე მინდა ბეისბოლიო და ბეისბოლის მოედანი ავაშენოთ... ვერ ავაშენებთ.

მინდა აღვნიშნო, რომ  ყველა ლოგიკური შინაარსობრივი შენიშვნა იქნება გათვალისწინებული. 2000 მასწავლებელი ვერ ჩაერთვება ამ პროცესებში, თუმცა საუკეთესოები მუშაობენ ამ ჯგუფში; ჩვენი მხრივ, რა თქმა უნდა, ამ მასწავლებლებს კიდევ შევთავაზებთ კვალიფიკაციის ამაღლებას. ფიზკულტურის მასწავლებელი რჩება და ჩვენ მათ კვალიფიკაციის ამაღლებაზე ვიმუშავებთ.

- მინდა მასწავლებელთათვის ერთ-ერთ ყველაზე მტკივნეულ საკითხზე, სერთიფიცირებასთან დაკავშირებით გკითხოთ.  თქვენ იცით, რომ საქართველოს მასშტაბით საგაფიცვო მოძრაობაა დაწყებული - მასწავლებლები როდესაც ეცნობიან დებულებას, უჩნდებათ პროტესტი და, ბუნებრივია, პროფკავშირს სთხოვენ დახმარებას: დებულების მიხედვით, სერთიფიცირება არის სავალდებულო, არ ჩანს არანაირი მოტივაცია, არ არსებობს  ისეთი ტესტები, როგორიც იყო, მაგალითად, ადვოკატების და ექიმების, რომ  ისწავლონ მასწავლებლებმა; არის დისკრიმინაციული მუხლები, მაგალითად, თუ სხვა ქვეყნის დიპლომი გაქვს ან სერთიფიკატი, მას არ სჭირდება სერთიფიცირება; მასწავლებელს არა აქვს აპელაციის უფლება და ა.შ.

- კონკრეტულად გიპასუხებთ ყველასთან დაკავშირებით. სამწუხაროდ, აღებულია ძველი დებულება, რომლითაც დაიწყო ეს პროცესი, და რატომღაც ზოგმა ადამიანმა არ მოუსმინა, ან ვერ მოისმინა, რა ბრძანა პრეზიდენტმა ბათუმში: ჩვენ ვიწყებთ მასწავლებლების ნებაყოფლობით სერტიფიცირებას. დებულებას ერთ წუთში ვერ შევცვლით, მაგრამ პრეზიდენტის პოლიტიკური მესიჯი, პოლიტიკური მიმართვა იყო  ბათუმში ამასთან დაკავშირებით.

- ბატონო დიმიტრი, სერთიფიცირების დებულებას, რომელიც ამჟამად არსებობს, ნიკა გვარამიამ მოაწერა ხელი წასვლის წინა დღეს და როგორ არის ძველი. მეტი ახალი დებულება, უბრალოდ, არ არსებობს...

- მე ხომ არ მომიწერია?..

- თქვენ არ მოგიწერიათ, მაგრამ ეს ხომ იმას არ ნიშნავს, რომ დებულება გაუქმებულია? 2008 წლის მაისში, როდესაც ბატონი პრეზიდენტი შეხვდა მასწავლებლებს პროფკავშირის ორგანიზებით, მაშინაც ამბობდა, რომ სერტიფიცირება იქნება ნებაყოფლობითი და ეს არ იქნება სადამსჯელო ღონისძიება და ა.შ. სამწუხაროდ, ამის შემდეგ მოხდა ამ დებულების მიღება, სადაც მსგავსი არაფერი წერია.

- ამაზე პასუხს ვერ ვაგებ. დებულება შეიცვლება, ცოტა დრო მომეცით, ამას ხომ მომზადება ჭირდება... თუ თქვენთვის არის მნიშვნელოვანი პრეზიდენტის და ჩემი, როგორც მინისტრის სიტყვა, ვამბობ, რომ პროცესი სერტიფიცირებისა იქნება ნებაყოფლობითი. ეს ერთი. მეორე, პრეზიდენტმა ძალიან ცალსახად თქვა, როდესაც ისაუბრა მოტივაციაზე, რომ ხელფასი გაეზრდებათ იმ მასწავლებლებს, რომლებიც გაივლიან სერტიფიცირებას. ჩვენ გვესმის, რომ ბევრ მასწავლებელს აქვს პრობლემები თავის კვალიფიკაციის ამაღლებასთან დაკავშირებით, ეს არის დროის, რესურსების, კომუნიკაციის პრობლემა, ამიტომ ჩვენ ვაკეთებთ ამ 160 ლარიან ვაუჩერებს, რათა მასწავლებლებს ამ ეტაპზე შევთავაზოთ ის, რაც გაგვაჩნია... ჩვენ მილიონებზე ვსაუბრობთ, ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს, რომ 70 ათასზე მეტი მასწავლებელი გვყავს... აქვე ვამბობთ, რომ ის მასწავლებელი, რომელიც ვერ ჩააბარებს სერთიფიცირებას, ანუ გავიდა და ვერ ჩააბარა, ის სამსახურს არ ტოვებს. მას აქვს შესაძლებლობა, მეორედ გავიდეს სერტიფიცირებაზე, ანუ ამ პრობლემას ვუხსნით და აქ არანაირი სადამსჯელო ბერკეტი არ დევს.

- თქვენ დღესაც ამბობთ, რომ პრეზიდენტმა ზეპირად თქვა ეს, მაგრამ თუ ამის ასახვა არ მოხდა დებულებაში... მაინც, რა პერიოდი დასჭირდება, რომ მოხდეს ამის ასახვა ოფიციალურ დოკუმენტში?

- აი, დღესვე დავიბარებ, ვინც არის პასუხისმგებელი ამაზე და უმოკლეს ვადაში ამას შევცვლით, ეს მართლა პრობლემა არ არის.

მიღებულია პროფკავშირის  შენიშვნა, აბსოლუტურად მართალი ბრძანდებით. პირველად კონკრეტული შინაარსობრივი საკითხი დამისვეს იმ თვალსაზრისით, თუ რაში არის პრობლემა. რამდენიმე დღეში, რამდენიმე კვირაში ეს მოგვარდება. ამას სჭირდება თავისი პროცედურები და ეს მოგვარდება - რაც პრეზიდენტმა ბრძანა ბათუმში, ის მესიჯები ოფიციალურად იქნება ასახული  დებულებაში.

- ასევე, მე-13 ხელფასთან დაკავშირებით, პრეზიდენტის ზეპირი განცხადება იყო მხოლოდ...

- როდესაც პრეზიდენტი დაპირდა მასწავლებლებს, ეს იყო 2008 წელს, ის ხელფასი დარიგდა. მეორე საკითხი, რაც მნიშვნელოვანია: როდესაც ჩვენ ვსაუბრობთ მე-13 ხელფასზე,  უნდა გვესმოდეს, რა თანხის მოცულობაზეა საუბარი - ეს არის 30 მილიონი ლარი, რომელიც მსოფლიო კრიზისის პირობებში საკმაოდ დიდ თანხას წარმოადგენს. ესეც უნდა გავითვალისწინოთ.

 რეპლიკა:

როცა პრეზიდენტი ამ დაპირებას იძლეოდა, უსათუოდ ეცოდინებოდა, რა თანხასთანაც იყო მისი შესრულება დაკავშირებული, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამ და კიდევ ბევრი სხვა დანაპირების კანონმდებლობაში ჩაწერაზე პარლამენტმა უარი რომ უთხრა 100000 მასწავლებელს, სწორედ ამის გამო არ ვენდობით ზეპირ დაპირებებს...

განსაკუთრებით კურიოზული სიტუაციაა სამინისტროსა და მასწავლებელთა პროფკავშირს შორის  სოციალური პარტნიორობის და დიალოგის დაწყებასთან დაკავშირებით. სხვათაშორის, იმავე 2008 წელს პრეზიდენტმა მასწავლებლებთან შეხვედრის დროს განათლების მაშინდელ მინისტრს გაკვირვებულმა ჰკითხა, პროფკავშირს თუ თქვენთან დიალოგი უნდა, ამაზე უარს როგორ ეუბნებითო? და იქვე დაავალა განათლების სამინისტროს სოციალური პარტნიორობის დაწყება. რეალური დიალოგი კი დღემდე არ დაწყებულა, მიუხედავად იმისა, რომ არა მარტო პრეზიდენტის ზეპირი დავალება, არამედ სასამართლო გადაწყვეტილებაც კი არსებობს უკვე ამ ფაქტთან დაკავშირებით და პროფკავშირს ხელთა აქვს სასამართლოს აღმასრულებელი ფურცელი, სადაც შავით თეთრზე წერია, რომ განათლების სამინისტრო ვალდებულია, დაიწყოს სოციალური დიალოგი პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალ პროფკავშირთან.

***

- აუცილებლად უნდა გკითხოთ დევნილი პედაგოგების  პრობლემებთან დაკავშირებით. არის საუბრები, რომ, შეიძლება, ის კომპენსაციები, რაც ეძლევათ, არ შეუნარჩუნდეთ; თუ გაქვთ რაიმე კონცეფცია თუნდაც მათი უპირატესი დასაქმების შესახებ? როგორი იქნება, დევნილი პედაგოგების ბედი?

- სამინისტრო აკეთებს ყველაფერს, რომ დაეხმაროს მათ, მაგალითად, 400 დევნილი პედაგოგი იყო დასაქმებული 2009 წლის განმავლობაში, კონკრეტულად - ის პედაგოგები, რომლებიც იძულებულნი იყვნენ, დაეტოვებინათ თავისი სკოლები, თავისი სახლები რუსული აგრესიის დროს. ჩვენ ვაკეთებთ ყველაფერს იმისათვის, ჩვენს რაიონულ, რეგიონულ სტრუქტურებთან ერთად, დავეხმაროთ მათ დასაქმებაში. ესაა რაც ჩვენ შეგვიძლია.

- კომპენსაციები გაუგრძელდებათ?

- ჩვენ ვმუშაობთ იმ ბიუჯეტიდან გამომდინარე, რომელიც  დაგვიმტკიცა პარლამენტმა ანუ რაც არის ბიუჯეტში ჩადებული, ის იქნება, რა თქმა უნდა, შენარჩუნებული. თუ არ არის ბიუჯეტში ჩადებული, ეს არ იქნება. მაგრამ დანამატი არსებობს, იმ დანამატის მიხედვით ჩვენ ვმუშაობთ.